Ondanks dat ik dit jaar vrijwel niks ‘live’ doe, heb ik er afgelopen weekend toch weer even van geproefd toen ik wat songs mocht leiden bij de vriendjes van Opwekking, inclusief de vertaling van ‘Promises’ die ik schreef met Pearl Jozefzoon en Gezina van den Bos voor de nieuwe CD.
Best gek dat iets wat je best een aantal jaar hebt gedaan zo onwennig kan voelen. Spannend ook wel. Maar gelukkig ook een hele hoop herkenbaarheid. Het heerlijke gevoel van een zaal stemmen die samensmelten in hetzelfde lied van aanbidding.
En ondanks dat we verschillen in leeftijd, muzieksmaak, achtergrond en misschien nog veel meer, zie ik op deze foto’s mensen waarvan ik met velen al een heel stuk leven heb mogen delen, en met die levens -met al het licht en donker wat erin voorkomt- onze eeuwige God aanbidden, daar zijn we voor gemaakt. Of het nou op een podium is of niet. 